Miejscowość Solec-Zdrój rozkwitła wraz z nadejściem XVIII wieku. Rozpoczęto bowiem eksploatację miejscowych solanek uruchamiając na ich bazie warzelnię soli. W roku 1815 niejaki inżynier Becker – radca górniczy przybył do Solca w poszukiwaniu soli kamiennej. Wykopał głęboki szyb i jakież było jego zdziwienie, gdy zamiast soli znalazł… wodę siarczkową. Bogate jej źródła wypływające pod ciśnieniem na powierzchnię ziemi rozsiewały wokół silny zapach siarkowodoru. Lecznicze właściwości soleckiej wody z biegiem lat, drogą domowych doświadczeń odkryli sami mieszkańcy – co stało się bezpośrednim przyczynkiem do powstania dzisiejszego Uzdrowiska.
Wykorzystał to Walery Wielogłowski – właściciel miejscowości Solec. Wielogłowski wpadł na znakomity pomysł uruchomienia leczniczych kąpieli na bazie odkrytego bogactwa naturalnego. Szczytnych zamiarów niestety nie było mu dane zrealizować.
Plany Wielogłowskiego przejął wraz z Solcem nowy właściciel – Karol Hodeffroy. Pierwsze budynki leczniczo-kąpielowe oraz mieszkalne powstały w roku 1837. Do Solca przyłączono także przyległe do miejscowości 100 ha lasu iglastego. Wybudowano drewniane łazienki, dom dla kuracjuszy, a także pijalnię wód mineralnych. Rok 1837 stał się oficjalną datą powstania soleckiego uzdrowiska, co podkreślano ostatecznie dodając do nazwy Solec wyraz „Zdrój”. Od tego czasu Solec słynął jako miejscowość uzdrowiskowa z doskonale działającym zakładem sanatoryjnym. Kuracjusze korzystali z bogatej oferty tego zakładu opierającej się głównie na kąpielach w wodach siarczkowych, mule i borowinie. W roku 1855 Solcem zainteresował się krakowski naukowiec, ojciec polskiej balneologii, prof. Józef Dietl, który zasłużył się bardzo dla przyszłości soleckiego uzdrowiska poprzez zbadanie i opisanie tutejszej leczniczej wody. Ów słynny balneolog w opracowaniu „Źródła Lekarskie w Solcu” z roku 1858 napisał, że „źródło soleckie należy do najskuteczniejszych tego typu wód w całej Europie”.
Ważną datą w historii uzdrowiska był rok 1896, choć inne źródła podają także pierwsze lata XX wieku wówczas Uzdrowisko Solec-Zdrój wykupili bracia: Włodzimierz i Romuald Daniewscy. W pierwszym okresie działalności Daniewskich na terenie soleckiego uzdrowiska zbudowano wielki zbiornik na wodę siarczkową, do 180 metrów pogłębiono także szyb, z którego ową wodę pozyskiwano. Za przyczyną właścicieli w Solcu-Zdroju powstało wiele nowych domów i willi. Upiększono Park Uzdrowiskowy i Łazienki, które w 1901 roku ucierpiały w wielkim pożarze. Po remoncie przybrały one nowy – zakopiański styl.
Pierwsza wojna światowa i pożar w 1921 roku ponownie zniszczyły łazienki, przyniosły także znaczne straty całemu uzdrowisku. Tuż po wojnie inż. Romuald Daniewski zbudował nowe łazienki z żelaza i betonu. Powstał też nowy pawilon nad właściwym ujęciem wód siarczkowych, źródło znajdowało się już na głębokości 145 metrów. Jako, że Uzdrowisko Solec-Zdrój nie było znane przez wszystkich, stało się oazą spokoju, miejscem poniekąd odludnym, aczkolwiek luksusowym.
W Uzdrowisku Solec-Zdrój kwitło życie kulturalne: grała orkiestra, odbywały się przedstawienia teatralne, organizowano wieczorki taneczne, funkcjonowała dobrze wyposażona czytelnia
W czasie rozkwitu soleckiego uzdrowiska z jego oferty korzystali wielcy i znani ludzie ze świata kultury i sztuki. Do siarczkowych wód przybywali m.in. Ignacy Jan Paderewski, diva operowa Wanda Wermińska, skrzypaczka Irena Dubińska i wiele innych osobowości artystycznych.
II wojna światowa poczyniła ogromne zniszczenia w soleckim uzdrowisku. Działania wojenne zdewastowały Park Uzdrowiskowy, zniszczyły większość urządzeń i obiektów. Mimo to, wskutek usilnych stara Włodzimierza Daniewskiego, w roku 1946 działalność Uzdrowiska Solec-Zdrój została wznowiona. Daniewski miał bardzo ambitne plany co do rozwoju Uzdrowiska, niestety, ległe one w gruzach w roku 1951. Wówczas to Zakład Zdrojowy Solec-Zdrój został upaństwowiony i podporządkowany Uzdrowisku Busko-Zdrój. Od tej chwili funkcjonował pod szyldem ”Uzdrowisko Busko-Solec”.
Starania o zwrot zagarniętego majątku rozpoczęto pod koniec lat 80-tych XX wieku, pomyślne ich zakończenie nastąpiło dopiero 1 stycznia 2000 roku. Wtedy Uzdrowisko Solec-Zdrój wróciło w ręce Daniewskich i Dziannotów. Niestety następców było już nie kilku a kilkunastu w związku z tym postanowili skupić się na sprzedaży Uzdrowiska, jednakowoż nie zawiesili jego działalności.
Od 9 grudnia 2011 roku nowymi Właścicielami Uzdrowiska są Państwo Marta i Czesław Sztuk, których celem jest przywrócenie dawnej świetności uzdrowiska w możliwie najkrótszym czasie ku pożytkowi kuracjuszy.
