Ruch to zdrowie – to hasło towarzyszy społeczeństwu już od kilkudziesięciu lat. Trudno się z tym nie zgodzić, biorąc pod uwagę to, że w trakcie spaceru, grania w piłkę czy biegania uaktywnia się mięśnie i stawy do pracy. Zdają sobie z tego sprawę również rehabilitanci, którzy do kuracji włączają różnego rodzaju ćwiczenia w postaci gimnastyki. Kinezyterapia jest podstawą w przypadku zabiegów kuracjuszy.
Rodzaje ćwiczeń w kinezyterapii
W zależności od schorzeń rehabilitanci mogą wykonywać ćwiczenia bierne, czynno-bierne (specjalne) oraz czynne. W pierwszym przypadku głównym zadaniem jest rozciąganie tkanek okołokostnych. Ruch wykonuje głównie fizjoterapeuta, który w odpowiedni sposób przesuwa daną część ciała. Metoda czynno-bierna w kinezyterapii polega na tym, aby kuracjusz rozluźnił mięśnie, a rehabilitant wykonał ćwiczenie. W ostatnim przypadku to pacjent sam wykonuje ruch pod nadzorem. Ćwiczenia te mogą być związane z wykorzystaniem podwieszek czy różnych przyrządów. Oprócz tego to także nauka chodu, pionizacja, a także… Nordic walking.
Kinezyterapia w uzdrowisku
Oprócz wcześniej wspomnianego Nordic walking w ramach usług uzdrowiska wykonywana jest kinezyterapia zarówno indywidualna, jak i zespołowa. Rehabilitanci znają również:
- Metodę PNF – PNF, czyli Proprioceptive Neuromuscular Facilitation (Proprioceptywne Nerwowo-Mięśniowe Torowanie). Głównym założeniem jest praca nad utraconymi podstawowymi czynnościami takimi, jak podnoszenie różnych przedmiotów, siadanie, przełykanie. Wykorzystuje się zdrowe części ciała, aby mogły pobudzić chore regiony,
- Metodę McKenziego – mającą na celu utrzymywanie przez kuracjusza odpowiedniej postawy w trakcie wykonywanych czynności. Niezwykle istotne jest odpowiednia diagnoza, a także klasyfikacja, dlatego w tym celu zbiera się dokładny wywiad z pacjentem. Po ustaleniu ćwiczeń, kuracjusz sam może je wykonywać we własnym domu.
- Ćwiczenia w odciążeniu (UGUL) – UGUL, czyli Uniwersalny Gabinet Usprawniania Leczniczego. Kuracjusz sam może wykonywać ćwiczenia, a dana część ciała zostaje odciążona poprzez m.in. wodę, rolki czy też inne powierzchnie poślizgowe.
Zabiegi kinezyterapia:
Kinezyterapia indywidualna
Leczenie ruchem jest podstawą rehabilitacji leczniczej. Celem jej jest przywrócenie możliwie pełnej lub maksymalnej sprawności fizycznej w określonej chorobie. Ćwiczenia fizyczne są najbardziej fizjologiczną drogą postępowania leczniczego. Ruch i wysiłek zwiększają wydolność i sprawność układu krążenia, zwiększają pojemność życiową płuc i utrzymują pełen zakres ruchu w stawach. Dozowane są one w formie ćwiczeń ogólnych i specjalnych, działających odcinkowych na pewne grupy mięśniowe lub ogólnie usprawniające.
Kinezyterapia zespołowa
Leczenie ruchem jest podstawą rehabilitacji leczniczej. Celem jej jest przywrócenie możliwie pełnej lub maksymalnej sprawności fizycznej w określonej chorobie. Ćwiczenia fizyczne są najbardziej fizjologiczną drogą postępowania leczniczego. Ruch i wysiłek zwiększają wydolność i sprawność układu krążenia, zwiększają pojemność życiową płuc i utrzymują pełen zakres ruchu w stawach. Dozowane są one w formie ćwiczeń ogólnych i specjalnych, działających odcinkowych na pewne grupy mięśniowe lub ogólnie usprawniające.
Metoda McKenzie
Oparta jest na rozbudowanym wywiadzie z pacjentem, który pozwala na precyzyjne ustalenie zachowania objawów pacjenta oraz zakwalifikowanie danego problemu lub grupy problemów do konkretnego zespołu. Pozwala to na odpowiednie dobranie leczenia. Ta metoda jest idealna dla osób z dyskopatią, rwą kulszową, kręgozmyk, stenozą, bólami pleców, po urazach, wypadkach, urazach pooperacyjnych. Metoda McKenzie to nie tylko czasowa terapia mająca na celu usunięcie schorzenia, to również edukacja ruchowa, która pozwala na zachowanie dobrego stanu zdrowia na wiele lat.
Metoda PNF
Głównym celem metody PNF jest odbudowa czynności ruchowych (redukacja) podporządkowana fizjologicznej sekwencji rozwoju ruchowego i prowadzona w oparciu o ruchy zbliżone do tych, jakie się wykonuje w życiu codziennym. Postępowanie oparte jest o sumowanie się różnego rodzaju bodźców aferentnych (głównie wzrokowych, słuchowych, proprioceptywnych, dotykowych i równoważnych). Metoda PNF znajduje zastosowanie w bardzo wielu jednostkach chorobowych, głównie z dziedziny neurologii i ortopedii. Leczenie ukierunkowane jest na odzyskanie utraconej w wyniku procesu chorobowego funkcji ruchowej.
